Marcel van Kersbergen won met zijn verhaal ‘Dat wat achterblijft en wordt doorgegeven’ in de categorie vanaf 25 jaar.
Dat wat achterblijft en wordt doorgegeven
Over en uit?
Overmorgen ben ik jarig maar het interesseert me niet meer.
Ik ga dood en dat maakt me moedeloos en verdrietig.
Het ergste is nog dat het vandaag mijn laatste dag is.
Hoe ik dat weet?
Ik heb het ze gisteren zelf tegen mijn moeder horen zeggen.
Ze, dat zijn de verplegers in het revalidatiecentrum waar ik tot gisteren nog een redelijk leven had.
“Hier kunnen we niets meer aan doen, niets meer aan verbeteren. Hij gaat dood”, hoorde ik ze zeggen, “gewoon, ter afsluiting, nog een dagje naar de bossen of het strand.
Daarna is het afgelopen.
Over en uit.
Hoewel het ongebruikelijk is, kunt u hem dan morgenavond komen ophalen.
Of anders overmorgen.
Dat hangt een beetje van de situatie af.
En dan laat ik het verder aan u over wat u met hem doet”.
“Liever morgenavond dan.
Dan heb ik hem nog een paar uurtjes voor me alleen.
Voor anderen hem willen zien, bedoel ik”.
“Dat kan ik me voorstellen”.
“Goed, het is een beetje kort dag, maar ik zal de nodige voorbereidingen treffen.
Morgenavond dan maar”.
“Oké, we zullen ons best doen.
Maakt u zich geen zorgen, we zullen het regelen, morgenavond zal hij klaar zijn
Het zat er aan te komen, maar dat het zo snel zou gaan?
Dat hebben zelfs wij niet kunnen voorzien.
Ik zal hem direct nog wel uitleggen wat er allemaal nog te gebeuren staat.”
Dat kwam hard aan, dat kan ik je verzekeren.
Ik snap nog steeds niet waarom mijn moeder daar zo blij bij keek.
Ze glimlachte en keek me bemoedigend aan.
“Dat is goed nieuws, jongen”, zei ze, “ik kan eigenlijk nog niet geloven dat het nu echt gebeuren gaat
Dat is het mooiste cadeau dat ik ooit mocht krijgen, het is een Godsgeschenk”.
Mijn verdriet begon plaats te maken voor verbijstering.