Kirsten Wesenhage won met haar verhaal ‘De rozenknakker’ in de categorie jonger dan 25 jaar
De rozenknakker
Thomas Wright schrok zo erg op van de bel, dat men zou vermoeden dat hij een slecht geweten had. Zoals altijd na een executie verkeerde hij in een humeur dat veel te wensen overliet: waarschijnlijk zou hij aan het eind van de avond door en door chagrijnig zijn. Hij sloeg de krant dicht en hees zich op van de bank. Hij merkte zelf nauwelijks dat hij geïrriteerd was, maar zijn linker mondhoek krulde significant op, als een zwakke nabootsing van een Frans snorretje en zijn voorhoofd werd gekerfd door een indrukwekkende hoeveelheid rimpels.
Ach, die rotverkopers!, schoot het door zijn hoofd toen hij de drie keurig geklede heren achter de ruit van de voordeur zag staan. Even overwoog hij om de deur gewoon dicht te laten, maar het vooruitzicht om die zo meteen dicht te slaan voor drie onthutste tronies, was toch aantrekkelijker. Vandaar dat hij met een minzaam glimlachje de deur opentrok.”Goedemiddag,” begon de middelste met een stralende lach, “wij drieën hebben zojuist een schoonmaakbedrijf gestart, Clean & Co. Als u tijd heeft, zouden wij graag als demonstratie van onze kunde uw hele woonkamer weer glanzend schoon poetsen!”
Wright bekeek hen één voor één, met een blik waar minachting en wantrouwen vanaf dropen. Men moest tegenwoordig immers voorzichtig zijn, in deze tijd waarin niet alleen rinkelende collectebussen onder je neus worden gehouden, maar ook vlijmscherp staal als een bevel om geld. Maar ik ben minstens tegen tien van dat soort bouillonmannetjes opgewassen, bedacht hij grijnzend, en wie zegt er nee tegen drie gratis huishoudsters?
Reactie winnares Kirsten Wesenhage
Tot mijn grote verbazing heb ik de IVIO Andries Greiner Prijs 2009 in de categorie jonger dan 25 jaar gewonnen. Deze prijs biedt mij en mijn verhaal een stuk erkenning. Mijn droom om een eigen boek uit te geven, komt daardoor dichterbij. Alle positieve reacties die ik op mijn verhaal heb gehad, motiveren mij bovendien om te blijven schrijven. Daar ben ik dan ook enorm dankbaar voor, want in feite leidt dat laatste tot de vorming van de drie belangrijkste ingrediënten voor mijn boek in wording: oefening, oefening en tot slot, nog meer oefening!
Het doel dat ik nastreefde met deelname aan de IVIO Andries Greiner Prijs 2009 was, net als bij mijn deelname vorig jaar, in de eerste plaats het testen van mijn schrijfvaardigheden en het krijgen van feedback om deze te verbeteren. De jury beschikt immers over objectievere middelen om een verhaal te beoordelen, vooral omdat zij verder van het verhaal afstaan dan ikzelf. De mogelijkheid om een geldbedrag te winnen was natuurlijk ook een stimulans om mee te doen. Ook droeg deze deelname bij aan het bereiken van één van mijn doelen op de lange termijn: het publiceren van een eigen boek.